Het Gieters “gevaer” bestaat uit de traditionele houten boties, punters, vlotten en bokken. Het zijn de authentieke beelden uit vervlogen tijden die rondgaan op het internet. De punterende postbode, de varende boer en natuurlijk de beroemde koe in een bok, zoals ook zo mooi in beeld gebracht in de film Fanfare.
Nu zien we dit beeld alleen nog voorafgaand aan de Gondelvaart door de gracht varen.
Tezamen met het fraaie landschap, de rieten daken, de vele vonders en bruggen zijn het die rustieke beelden die Giethoorn wereldwijd op de kaart hebben gezet als dorp zonder wegen. Dit heeft onder andere geleid tot enorme toename van aantallen (internationale) bezoekers en tot welvaart in het oorspronkelijk arme dorp.
Het “gevaer” heeft Giethoorn veel gebracht.
Wie herkent in de enorme toename van metalen boten nog dat authentieke beeld? Boten in steeds fellere en opvallendere kleuren, groter, breder en met schreeuwende teksten? Hoe groot is het gevaar dat felgekleurde, file varende, blikken boten het internet gaan vullen en gasten gaat afschrikken?
Roem komt te voet en gaat te paard!
Wat maakt Giethoorn in de toekomst nog aantrekkelijk voor de (internationale) bezoeker? Het is de traditionele en rustieke boottocht door dorp en omgeving die je als bezoeker wilt ervaren.
Wat maakt dan dat bezoekers in bijvoorbeeld 2040 nog steeds naar ons mooie dorp blijven komen? Of schuilt er een “gevaor” dat we de bezoekersstromen en daarmee welvaart door ons eigen ongelimiteerde groei van het “gevaer” om zeep helpen?
Gevaer of Gevaor. Het scheelt maar één letter.